ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΟΛΟ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΝΙΚΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!

Η εργατική τάξη δέχεται εδώ και περισσότερα από τέσσερα χρόνια μια ανεπανάληπτης έντασης επίθεση από το Κεφάλαιο. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, που ασκείται με πρόσχημα την κρίση, είναι –μόνο στην Ελλάδα- η εξώθηση του 1/3 του πληθυσμού στην ανεργία, το πέταγμα 4 εκατομμυρίων ανθρώπων εκτός κοινωνικής ασφάλισης, η μείωση του μέσου εισοδήματος των εργαζόμενων και των συνταξιούχων στο μισό. 

Οι κοινωνικές δημόσιες υπηρεσίες καταργούνται ή οδηγούνται στη διάλυση. Σχολεία και νοσοκομεία κλείνουν, προκαλώντας εκρηκτική αύξηση της παιδικής θνησιμότητας στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή που η χώρα αναδεικνύεται σε πρωταθλήτρια Ευρώπης στους θανάτους από γρίπη, μετά το πέρας του πιο ήπιου Χειμώνα των τελευταίων χρόνων.

Από τις 6 Δεκεμβρίου του 2008 μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου του 2012, η Ελλάδα υπήρξε ένα μεγάλο εργαστήρι αγώνων, εξεγέρσεων και αντιστάσεων απέναντι σε αυτές τις πολιτικές. Εκατομμύρια άνθρωποι, ντόπιοι και μετανάστες, όχι μόνο κατέβηκαν στον δρόμο, αλλά συγκρούστηκαν και ευθέως με το Κράτος το Κεφάλαιο και τις μονάδες καταστολής που διαθέτουν. Δημιούργησαν νέες δομές στο εσωτερικό των σωματείων και ανέδειξαν τις δυνατότητες ομοσπονδιακού συντονισμού τους, στην κατεύθυνση απεγκλωβισμού τους εργατικού κινήματος από τον κρατικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και τις καταστρεπτικές του συνέπειες.

Είναι όμως βέβαιο ότι ζούμε μια περίοδο υποχώρησης αυτής της τάσης. Με άξονα τις εκλογές του 2012 και από εκεί και πέρα, ένα μεγάλο τμήμα του κοινωνικού κινήματος έχει βυθιστεί στη δίνη του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, περιμένοντας να λυθούν τα προβλήματα δια της ανάθεσης και της διαμεσολάβησης. Δύο αιώνες δράσης τους εργατικού κινήματος όμως, μαρτυρούν ότι αυτό δεν έγινε ποτέ. Από το Σικάγο μέχρι το Βόλο, από τους πρώτους νεκρούς για το 8ωρο και μέχρι σήμερα, ό,τι κέρδισαν οι εργάτες το κέρδισαν στον δρόμο μόνοι τους και όχι στις κάλπες και τα κοινοβούλια.

Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια της εργατικής υποχώρησης, οι εργάτες και οι εργάτριες χάσαμε πολλαπλάσια από όσα χάσαμε την πρώτη και (θεωρητικά) πιο σκληρή περίοδο της κρίσης. Είναι αναγκαίο να περάσουμε σε διαδικασία ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, χωρίς κοινοβουλευτικές αυταπάτες και χωρίς ψευδαισθήσεις ότι με τον καπιταλισμό σε κρίση μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε ανακωχή ή εκεχειρία.

Είναι αναγκαίο να συντονίσουμε τη δράση μας μέσα από σωματεία, σχήματα, εργατικές παρεμβάσεις, απεργιακές επιτροπές και τοπικά σχήματα που συναντιούνται με τον κόσμο της ανεργίας, της επισφάλειας και της εργασιακής περιπλάνησης, προκειμένου να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργίας μιας νέας Συνομοσπονδίας της Εργασίας σε ταξική, επαναστατική και αντικαπιταλιστική παρέμβαση. Να προετοιμάσουμε τη Γενική Αντικαπιταλιστική Απεργία Διαρκείας, το πραγματικό όπλο των εργαζομένων απέναντι στα αφεντικά, να τσακίσουμε τον φασισμό στις εργατικές συνοικίες και να μην επιτρέψουμε κανέναν διαχωρισμό των εργατών, φυλετικό, εθνικό, σεξιστικό ή άλλο.

Εμπνεόμενοι από το πνεύμα της εξέγερσης του Σικάγου για το 8ωρο, πεπεισμένοι ότι η απελευθέρωση της εργατικής τάξης θα είναι έργο της ίδιας ή δεν θα υπάρξει καθόλου, απαλλαγμένοι από κάθε αυταπάτη για τις δυνατότητες κοινοβουλευτικής αλλαγής μέσα στο σύστημα, να ξαναβγούμε στον κόσμο για να τον κατακτήσουμε όλον.

Το ερώτημα έχει πλέον τεθεί καθαρά προς όλους: Ή θα οργανωθούμε σε επαναστατική και συνδικαλιστική κατεύθυνση ή θα αφήσουμε τον καπιταλισμό να στείλει τις ζωές μας στα χαμένα.

Ας το απαντήσουμε στον δρόμο, εκεί μόνο που η τάξη μας μπορεί και νικά! 

-          ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΙΚΑΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΞΑΝΑΔΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ

-          ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ΣΥΓΚΡΟΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΕΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

-          ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

-          ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις: ΑΘΗΝΑ, 11 πμ Μουσείο  - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 10 πμ Καμάρα – ΠΑΤΡΑ. 10.30 Πλατεία Τριών Συμμάχων – ΒΟΛΟΣ, 10.30 Πλ. Ελευθερίας

ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

«Δεν μας τρομάζει η ιδέα να παραλάβουμε μια χώρα γεμάτη ερείπια. Πάντοτε σε τρώγλες ζούσαμε άλλωστε, θα αντέξουμε για λίγο καιρό ακόμη. Μην ξεχνάτε όμως, ότι οι εργάτες ξέρουμε και να χτίζουμε. Εμείς φτιάξαμε όλα τα παλάτια και τα μέγαρα, εδώ, στην Αμερική και παντού, και θα τα ξαναφτιάξουμε ακόμα πιο όμορφα. Γιατί εμείς θα κληρονομήσουμε τη Γη, μην έχετε καμία αμφιβολία για αυτό.
Η αστική τάξη ας γκρεμίσει λοιπόν τον κόσμο της, πριν αποχωρήσει από το προσκήνιο της ιστορίας.
Εμείς κουβαλάμε έναν καινούριο κόσμο, εδώ, στις καρδιές μας. Κι ο κόσμος αυτός μεγαλώνει κάθε στιγμή. Μεγαλώνει και τούτη τη στιγμή ακόμα που σας μιλάω»

Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

Ενώ η επίθεση των αφεντικών στις ζωές μας εντείνεται και λαμβάνει χαρακτηριστικά σφαγής της εργατικής τάξης και ολοκληρωτικής εξαθλίωσης, τα πολιτικά τσιράκια τους, η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει, ενώ στους διαφωνούντες απαντούν με ΜΑΤ, ξύλο, χημικά, συλλήψεις κ.τ.λ. Η επίθεση Κράτους-Κεφαλαίου στις ζωές μας έχει μεθοδευμένα δημιουργήσει την πλήρη απαξίωση εργασίας δομώντας την κοινωνία κάτεργο και δημιουργώντας εν τέλει κι έναν νέο τύπο εργαζόμενου. Μισθοί πείνας που συρρικνώνονται ακόμη περισσότερο, απλήρωτη και μαύρη εργασία, ένσημα που πάνε περίπατο και δεν κολλιούνται, απολύσεις, λιτότητα, ατελείωτη ανεργία, καταστροφή κάθε κοινωνικού και δημόσιου αγαθού κ.ά. συνθέτουν την πραγματικότητα που βιώνουμε και το νέο τύπο εργασίας που μας έχουν επιβάλλει. Να τους χαλάσουμε τα σχέδια! Ως εργαζόμενοι να τους δείξουμε ότι ο μόνος πραγματικός δρόμος για την εργατική τάξη είναι άλλος! Είναι ο δρόμος της Απεργίας και του αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές μας. Είναι ο δρόμος ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και το Κράτος. Είναι ο δρόμος της Γενικής Αντικαπιταλιστικής Απεργίας Διαρκείας. 

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το εργατικό κίνημα πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις υποταγμένες και ξεπουλημένες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Οι εργατοπατέρες σε διατεταγμένη υπηρεσία για τα συμφέροντα των αφεντικών και του Κράτους, κηρύττουν απεργίες-«τουφεκιές» εκτονωτικού χαρακτήρα, χωρίς καμιά προοπτική και σχεδιασμό, για να καλλιεργήσουν την ηττοπάθεια και την απαξίωση της συνδικαλιστικής δράσης, σε μια εποχή, όπου ο δρόμος και οι συνελεύσεις των σωματείων στους χώρους εργασίας, θα έπρεπε να είναι το δεύτερο σπίτι των εργαζόμενων. Το εργατικό κίνημα πρέπει να αλλάξει τα ήδη υπάρχοντα σωματεία και τους συσχετισμούς που επικρατούν, υπέρ των εργατικών συμφερόντων και τελικά να δημιουργήσει τις δικές του δομές, ανεξάρτητες από πολιτικά γραφεία και κομματικούς σχεδιασμούς, και μέσα από αυτές να πάρει πλήρως την κατάσταση στα χέρια του. Να μεταφέρει την μάχη στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού, εκεί δηλαδή όπου οφείλει να δίνεται, και να «τελειώσει» μια και καλή με παραμύθια και αυταπάτες περί θεσμικών λύσεων για την κρίση είτε με αριστερό προσωπείο είτε με οτιδήποτε άλλο.Ο αγώνας των εργαζομένων ξεφεύγει από μηχανικούς και επιφανειακούς διαχωρισμούς τύπου «υπέρ ή εναντίον των μνημονίων» ή συνθήματα που βρυκολάκιασαν από τα βάθη των ηττών του εργατικού κινήματος όπως αυτό της «αριστερής κυβέρνησης». Ξεπερνά συνολικά τα όρια του κοινοβουλευτισμού και κατευθύνεται στη συνολική σύγκρουση με τον καπιταλισμό και τις πολιτικές του. Κάθε προσπάθεια, λοιπόν, να εγκαταλειφθεί ο ταξικός, εργατικός αγώνας για χάρη εκλογικών σκοπιμοτήτων πρέπει να απαντάται με την όσο το δυνατόν πιο μαζική παρουσία του κόσμου της Εργασίας στον δρόμο, στους χώρους δουλειάς, οπουδήποτε η εργατική τάξη δημιουργεί η ίδια τους όρους της απελευθέρωσής της. Η πάλη για τις ζωές μας θα περάσει μόνο μέσα από την οργανωμένη ακηδεμόνευτη άμεση δράση μας. 

Η τοπική ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε καλεί τα συνδικάτα και κάθε εργατική συλλογικότητα, τη μέρα της 24ωρης απεργίας, Τετάρτη 9 Απριλίου στην ανεξάρτητη ταξική πορεία, στις 10πμ , στην πλατεία Ελευθερίας που θα έχει το χαρακτήρα του διαχωρισμού με την πορεία των γραφειοκρατών-εργατοπατεράδων και ενωτικό χαρακτήρα για την τάξη μας . Μετά τη λήξη της πορείας συγκεντρωνόμαστε στο Θόλο (κτίριο Παπαστράτου) για να συζητήσουμε για τους μελλοντικούς ταξικούς, αντικαπιταλιστικούς αγώνες μας. Την Τετάρτη 9/4 οι χώροι εργασίας πρέπει να νεκρώσουν, κανένας για δουλειά! Μια απεργία, όμως, είναι μια διαδικασία που ούτε ξεκινάει, ούτε τελειώνει στα όρια της διάρκειας της. Η διάσπαση από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ και η μετάβαση σε έναν άλλο τύπο συνδικαλισμού, μαχητικό και οριζόντιο, που να αφορά συνολικά την εργατική τάξη, οφείλει να γίνει κεντρικό ζήτημα το επόμενο διάστημα, έτσι, ώστε οι επόμενες κινητοποιήσεις να είναι ακόμα πιο μαζικές, πιο επικίνδυνες για τα αφεντικά, πιο αποτελεσματικές για τις ζωές μας! Πρέπει να κάνουμε τα συνδικάτα ξανά μαχητικά και κοινωνικά υπεύθυνα, εξοστρακίζοντας για πάντα τα τσιράκια της εργοδοσίας και της πολιτικής εξουσίας από μέσα τους. 

ΤΕΤΑΡΤΗ 9/4, ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ 

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ 

ΣΥΝΔΕΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΤΟΠΙΚΟ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ 

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΧΙΣΗ ΑΠΟ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΜΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΛΛΟΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ