ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΤΕΙ ΘΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Τα τελευταία πέντε χρόνια, η εργατική τάξη γίνεται αποδέκτης μιας απίστευτα σκληρής επίθεσης από το Κεφάλαιο. Μιας επίθεσης που έχει κατακρεουργήσει τα δικαιώματα της, έχει οδηγήσει στην φτώχεια και την εξαθλίωση χιλιάδες ανθρώπους, έχει εκτοξεύσει σε δυσθεώρητα ύψη το ποσοστό της ανεργίας. Η έλλειψη ενός εργατικού κινήματος με σαφείς στόχους, χαρακτηριστικά και κατεύθυνση, που θα απαντούσε αποτελεσματικά σε αυτή την επίθεση, ήταν η αιτία να δημιουργηθεί στον κόσμο της Εργασίας η αυταπάτη πως η ικανοποίηση βασικών αναγκών περνάει μέσα από μια κυβερνητική αλλαγή. Από τις 25 Ιανουαρίου και μετά, «σωτήρια» ημερομηνία κατά την οποία πραγματοποιήθηκε αυτή η πολυπόθητη αλλαγή σε κυβερνητικό επίπεδο, ο κόσμος της Εργασίας έχει περάσει σε μια δεύτερη περίοδο. Σε μια περίοδο που πλέον δεν χαρακτηρίζεται απλά από την εναπόθεση των υλικών προσδοκιών της εργατικής τάξης σε μια κυβερνητική πολιτική, αλλά επίσης και από τις εξαιρετικά χαμηλές προσδοκίες όσον αφορά τα δικαιώματά της και συνολικά την ίδια την ζωή της.

Αυτή η νέα περίοδος, η περίοδος της «πρώτης φοράς για την Αριστερά», δεν συνοδεύεται μόνο από την αυταπάτη της κοινοβουλευτικής ελπίδας και κατ' επέκταση την παγίδα της ανάθεσης αλλά και από έναν εξαιρετικά χαμηλωμένο πήχη όσον αφορά τα δικαιώματα και τους όρους διαβίωσής μας. Πράγματα που πριν πέντε χρόνια θεωρούνταν δεδομένα και που το ταξικό μας διακύβευμα είχε να κάνει με το ξεπέρασμά τους, πλέον παρουσιάζονται σαν πραγματικές αλλαγές. Η προοπτική στην επιστροφή της προ-κρίσης εποχής παρουσιάζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν μια ουσιαστική αλλαγή για την εργατική τάξη. Ταυτόχρονα, η έλλειψη κινηματικών και ταξικών διεργασιών και η απουσία ενός ανατρεπτικού πόλου στο εργατικό κίνημα σπρώχνει μεγάλα τμήματα των εργαζομένων στην λογική της εθνικής ενότητας, στην συγκρότηση ενός διαταξικού χυλού που λειτουργεί ως επιστέγασμα για την πορεία προς ένα αόριστο γενικό καλό. Πίσω από τις γενικολογίες περί «ελπίδας» και «σωτηρίας» κρύβεται η παγίδα της (υποτιθέμενης) συνεργασίας των τάξεων. Η πιθανότητα της επικράτησης μιας τέτοιας αντίληψης στην εργατική τάξη έχει προκαθορισμένο αποτέλεσμα: την ισχυροποίηση του Κεφαλαίου στον διαρκή πόλεμο του με την Εργασία.

Ορισμένα στοιχεία αυτού του κόσμου όμως δεν αλλάζουν και δεν μεταρρυθμίζονται, αντίθετα παραμένουν πεισματικά ίδια αν δεν ανατραπούν. Η ίδια η Ιστορία έχει αποδείξει πως το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί ούτε να βελτιωθεί, ούτε να αλλάξει ως προς την ουσία του. Για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, κάθε δικαίωμα και κάθε βελτίωση της ζωής περνάνε μέσα από τους αγώνες τους στους εργασιακούς τους χώρους και τις κινητοποιήσεις τους στον δρόμο. Μέσα από την συλλογική τους οργάνωση γύρω από τα κοινά τους συμφέροντα. Σε αυτή την κατεύθυνση, την Πρωτομαγιά θα είμαστε και πάλι στον δρόμο. Διότι κάθε φορά που οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου βρισκόμαστε μαζί έρχεται όλο και πιο κοντά η πιθανότητα της ενότητας της εργατικής τάξης, η δύναμη της οποίας είναι ό,τι πιο δυνατό μπορεί να υπάρξει και που μπορεί να νικήσει κάθε αντίπαλο που θα βρεθεί στο διάβα της.

Το πνεύμα της εξέγερσης του Σικάγου, το μήνυμα της εργατικής Πρωτομαγιάς είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Αργά ή γρήγορα, η ίδια η πραγματικότητα θα μας θυμίσει κάτι που οι εργάτες του Σικάγο που διεκδίκησαν και κέρδισαν το 8ωρο, το ήξεραν καλά: τα πάντα είναι κατακτήσεις. Όλα όσα επιθυμούμε πρέπει να κατακτηθούν και η ίδια η ιστορία δείχνει πως αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς δεν θα μας τα δώσει. Σήμερα το δίλημμα είναι συγκεκριμένο: Ή θα οργανωθούμε ταξικά και ανεξάρτητα από Κράτος και κυβερνήσεις ή το Κεφάλαιο θα συνεχίσει να καταδυναστεύει τις ζωές μας.

Η Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί τις δυνάμεις του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος και καθέναν που δέχεται την εκμετάλλευση-καταπίεση του Κράτους-Κεφαλαίου στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση και πορεία Παρασκευή 1 Μάη, 9:30πμ, πλατεία Ελευθερίας στην κατεύθυνση ανάδειξης της αναγκαιότητας συγκρότησης ενός ανεξάρτητου ταξικού επαναστατικού συνδικαλιστικού πόλου.

-ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ

-ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΜΑΣ

-ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

-ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΒΟΛΟΥ Α.Π. ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ, 9:30πμ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ανακοίνωση-κάλεσμα της Τοπικής Ένωσης Βόλου της Α.Π. ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ για την πανελλαδική καμπάνια «ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΜΑΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ

Διανύουμε ήδη τον 6o χρόνο κατά τον οποίο η οικονομική και πολιτική κατοχή πάνω στην Εργασία από το Κεφάλαιο έχει λάβει, απροκάλυπτα, χαρακτήρα ολοκληρωτικού πολέμου. Η κατάλυση της στοιχειώδους προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων, οι μαζικές απολύσεις, η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης πάνω στην εργατική δύναμη, η φτώχεια, τα αδιανόητα επίπεδα ανεργίας, η απαξίωση και ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών που πλέον, αποτελούν ημερήσια διάταξη, οδηγούν την εργατική τάξη στην αναξιοπρέπεια και την εξαθλίωση. Συγκροτούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που εγκλωβίζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια αβίωτη συνθήκη, ενώ, παράλληλα, στην περίπτωση κοινωνικών-εργατικών αντιστάσεων, το Κράτος, ο πολιτικός υπερασπιστής του αφεντικού-δυνάστη, αναλαμβάνει να καταστείλει κάθε κοινωνική – εργατική αντίσταση και διεκδίκηση, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του ως βασικού συντελεστή της φυσικής εξόντωσης που δέχεται κάθε εκμεταλλευόμενος στην ταξική κοινωνία.

Αυτή η πραγματικότητα «σήμερα» αντί να ωθεί το εργατικό κίνημα σε συνθήκες συνδικαλιστικής ανασύνταξης και συσπείρωσης, με εργαζόμενους, άνεργους, μελλοντικά εργαζόμενους και καθέναν που δέχεται την εκμετάλλευση και καταπίεση στη ζωή του, να δραστηριοποιούνται σε διαδικασίες δημιουργίας ταξικών δομών μέσα κι έξω από χώρους εργασίας και τα σωματεία να αποτελούν το δεύτερο «σπίτι» όλων, χαρακτηρίζεται από μια αδιαμφισβήτητη υπαναχώρηση στο επίπεδο της εργατικής πάλης. Η ύφεση αυτή συνδέεται άμεσα με τον κατασταλτικό πέλεκυ του κρατικού, γραφειοκρατικού, εργοδοτικά καθοδηγούμενου συνδικαλισμού στις εργατικές διεκδικήσεις, που πέφτει βαρύς, σε κάθε προσπάθεια των εργαζόμενων να περάσουν σε θέση μάχης αλλά και με τους «ευαγγελιστές» της κοινοβουλευτικής σωτηρίας. Ο συνυφασμένος με την ανάθεση και καλλιέργεια κοινωνικών ψευδαισθήσεων κοινοβουλευτισμός, σάρωσε ως σφοδρή επιδημία το σώμα του εργατικού κινήματος καθιστώντας το αδύναμο να δράσει, το αποκοίμισε σταδιακά και τελικά το εγκλώβισε στην τυφλή εθελοδουλία. Ταυτόχρονα, η έντεχνη προώθηση διαταξικών λογικών κι «εθνοπατριωτικής» ρητορικής, απονέκρωσαν, σε υπολογίσιμο βαθμό, τις δυνατότητες όξυνσης της ταξικής συνείδησης και πάλης, στρέφοντας τον προσανατολισμό μεγάλου μέρους της κοινωνίας μακριά από εκεί που βρίσκεται ο πραγματικός μας εχθρός: Σε κάθε εκμεταλλευτή-εκφραστή-φορέα του αδυσώπητου Κεφαλαίου και στο Κράτος.

Σε πείσμα του κλίματος που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο πολιτικοκοινωνικό πεδίο, τα σωματεία των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, της ελεύθερης αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3, των εργαζομένων στα Τσιμέντα Χαλκίδας, των αγωνιζόμενων καθαριστριών του ΥΠ.ΟΙΚ., η επιτροπή σχολικών φυλάκων και καθηγητές σε διαθεσιμότητα ξεκινούν την αυτοοργανωμένη πανελλαδική καμπάνια «Καραβάνι αγώνα και αλληλεγγύης, 3-4-5-6 Απριλίου». Με αφετηρία τους την Θεσσαλονίκη και ενδιάμεσους σταθμούς τη Λάρισα, το Βόλο, τα Άσπρα Σπίτια και τη Χαλκίδα, το καραβάνι θα καταλήξει στην Αθήνα, έχοντας στο πλευρό του καθ’ όλη την διαδρομή σωματεία, συνδικαλιστικές κινήσεις, οργανώσεις και συλλογικότητες, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι οι ταξικοί αγώνες αποτελούν υπόθεση της τάξης μας που στενάζει από την εξαθλίωση και ότι στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού, η εργατική αλληλεγγύη και η δυναμική διεκδίκηση είναι το μόνο αποτελεσματικό όπλο απέναντι σε Κράτος-αφεντικά. Τα βασικά αιτήματα του αγώνα είναι η παραμονή του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ στα χέρια των εργαζομένων, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ υπό το καθεστώς της αυτοδιαχείρισης, η επαναλειτουργία του εργοστασίου των Τσιμέντων Χαλκίδας και η ακύρωση όλων των απολύσεων, καθώς και η άμεση επαναπρόσληψη και πλήρη αποκατάσταση των απολυμένων του δημοσίου. Αιτήματα που σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αντηχούν στο σύνολο του κόσμου της Εργασίας και δεν έχουμε την παραμικρή αυταπάτη ότι κάποιοι φιλόδοξοι διαχειριστές της κρίσης θα μας τα παραχωρήσουν, αλλά θα είναι κατακτήσεις της ανυποχώρητης και διαρκούς πάλης, που εμείς οι ίδιοι οφείλουμε να διεξάγουμε. Δύο αιώνες δράσης τους εργατικού κινήματος μαρτυρούν ότι από το Σικάγο μέχρι το Βόλο, από τους πρώτους νεκρούς για το 8ωρο και μέχρι σήμερα, ό,τι κέρδισαν οι εργάτες το κέρδισαν στον δρόμο και στις Απεργίες με αίμα και θυσίες και όχι στις κάλπες και τα κοινοβούλια.

Στις σημερινές συνθήκες του ταξικού πολέμου, οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την αναγέννηση του επαναστατικού πνεύματος της τάξης μας και να δώσουμε υλική υπόσταση σ’ εκείνες τις δομές που θα επιφέρουν την επαναστατική-ταξική μας ενότητα. Αποτελεί μονόδρομο ο συντονισμός της δράσης μας μέσα από σωματεία, σχήματα, εργατικές παρεμβάσεις, απεργιακές επιτροπές και συνελεύσεις που συναντιούνται με τον κόσμο της ανεργίας, της επισφάλειας και της εργασιακής περιπλάνησης σε αντικαπιταλιστική και συνδικαλιστική κατεύθυνση. Είναι πρωταρχικό να αρνηθούμε την ιεραρχία, την γραφειοκρατία, την ανάθεση, τον κοινοβουλευτισμό, τη διαμεσολάβηση, συνθήκες που συντηρούν και αναπαράγουν την καταπίεση που ασκείται στην κοινωνία. Είναι επιτακτικό να αντιπαραβάλουμε την άμεση διαχείριση και ταξική οργάνωση, την συντονισμένη δράση, την ομοσπονδιακή μας συγκρότηση, την αλληλεγγύη. Να τσακίσουμε τον φασισμό στις εργατικές συνοικίες και να μην επιτρέψουμε κανέναν διαχωρισμό των εργατών, φυλετικό, εθνικό, σεξιστικό ή άλλο.

Με οριζόντιο, επαναστατικό συνδικαλισμό και φορέα του την καθημερινή μας δράση ενάντια στην οικονομική εκμετάλλευση και κοινωνική καταπίεση, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να υφάνουμε το νήμα για την Γενική Αντικαπιταλιστική Απεργία Διαρκείας, το πραγματικό όπλο των εργαζόμενων απέναντι στα αφεντικά και το Κράτος. Ή θα χτίσουμε τη νέα κοινωνία της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης με τον ανυποχώρητο αγώνα μας μέσα στο κέλυφος της παλιάς ή θα επιτρέψουμε στον καπιταλισμό να συνεχίζει να τρέφεται με υλικά από το αίμα των εργατών και τα συντρίμμια των κοινωνικών δομών. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει, ούτε και υπήρξε ποτέ.

Η Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε συμμετέχει στην πανελλαδική καμπάνια «Καραβάνι αγώνα και αλληλεγγύης» και καλεί το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα να τη στηρίξει, και να ενισχύσει με όλες του τις δυνάμεις την ταξική διαδήλωση, η οποία διοργανώνεται στα πλαίσια της στο Βόλο, από την πλατεία Πανεπιστημίου μέχρι την ΕΡΑ Βόλου, το Σάββατο 4/3 και ώρα 7:30μμ.