Το
Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης που
ξεκίνησε πριν λίγους μήνες, αποτελεί
μια αυτοοργανωμένη πανελλαδική καμπάνια
που οργανώθηκε και δέχθηκε την αλληλεγγύη
από σωματεία κι επιτροπές εργαζομένων
τόσο του δημόσιου, όσο και ιδιωτικού
τομέα, όπως και από πλήθος συλλογικοτήτων,
πρωτοβουλιών, οργανώσεων και συνελεύσεων.
Το εγχείρημα έχοντας οργανικό του
κομμάτι την ενότητα όλων εμάς που
δεχόμαστε καθημερινά την εκμετάλλευση
και εξαθλίωση στις ζωές μας, σπάζοντας,
παράλληλα, το κλίμα αδράνειας και με
την κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να
διαπραγματευτούμε τα εργατικά μας
συμφέρονται και ανάγκες, έστειλε ένα
ξεκάθαρο μήνυμα μέσα από το δρόμο του
αγώνα: Ο κόσμος της Εργασίας δεν μπορεί
να περιμένει τίποτα από μια κοινοβουλευτική
αλλαγή και ότι μόνο η συλλογική δύναμη
της τάξης μας αποτελεί το μέσο για την
εργατική μας αντεπίθεση και τελικά για
να περάσουν όσα μας ανήκουν στα χέρια
μας, οι χώροι, δηλαδή, που οι εργαζόμενοι
έχτισαν, συντηρούν και καθημερινά με
τις πιο αβίωτες συνθήκες οι ίδιοι χύνουν
τον ιδρώτα τους σ’ αυτούς.
Το
Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης μ’ ένα
σύνολο αιτημάτων που αφορούν τη εργατική
τάξη συνολικά, αποτελεί έναν αγώνα για
αξιοπρέπεια, η οποία δε χαρίζεται, αλλά
κατακτιέται και είναι αναγκαίο να
στηριχθεί από τον καθέναν που δέχεται
την οικονομική εκμετάλλευση και κοινωνική
καταπίεση στη ζωή του, γιατί αποτελεί
διαχρονικό δεδομένο ότι οι αδιαμεσολάβητοι
και ακηδεμόνευτοι αγώνες αποτελούν τη
μοναδική εγγύηση για την προάσπιση των
ζωών μας. Η ίδια η πραγματικότητα,
άλλωστε, μας δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο
τρόπο ότι σε μια στιγμή που η λογική
της ανάθεσης και της μεταβίβασης κάθε
ελπίδας του κόσμου της Εργασίας για την
βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου στον
κοινοβουλευτισμό κυριαρχούν, η κατάσταση
μέσα στους χώρους δουλειάς, παραμένει
απελπιστικά ίδια και ασύμβατη με τη ζωή
με τελευταίο και πιο χαρακτηριστικό
παράδειγμα τις εργοδοτικές δολοφονίες
4 εργατών στα κάτεργα των Ελληνικών
Πετρελαίων. Οι Μπάμπης Δευτεραίος,
Ντελιλάι Ραμαντάν, Αντώνης Αβράμπος
και Κώστας Μαγγούρας είναι θύματα της
κυριαρχίας των αφεντικών στις ζωές μας,
που κάθε μέρα αφαιρεί ζωές, βασίζει την
ύπαρξή της στην εκμετάλλευση και την
καταπίεση και θα συνεχίζει το καταστροφικό
της έργο, όσο οι εργαζόμενοι δεν ενώνονται
για να διεκδικήσουν αυτά που τους
αναλογούν και να συντρίψουν το
καπιταλιστικό σύστημα.
Βασική
προϋπόθεση για να οργανώσουμε την ταξική
πάλη, όπως της αρμόζει, ενάντια στα
αφεντικά και στο κράτος, που εξασφαλίζει
την αναπαραγωγή της κυριαρχίας τους
στην κοινωνία, είναι να τελειώνουμε με
τον άχρηστο συνδικαλισμό που υπάρχει
τώρα και να δημιουργήσουμε τις δομές
που θα ανασυγκροτήσουν το εργατικό
κίνημα σε ταξική και αντικαπιταλιστική
κατεύθυνση. Οφείλουμε να προχωρήσουμε
με άμεσα και αποφασιστικά βήματα στη
δημιουργία ενός αμιγώς εργατικού
μετώπου, που θα μεταφέρει τη μάχη στο
ταξικό πεδίο, εκεί δηλαδή που πρέπει να
δίνεται, θα περιφρουρεί την ανεξαρτησία
της τάξης μας από το κράτος και τους
μηχανισμούς του, θα αποδομεί μέσα από
τις διεκδικήσεις και τη δράση του τις
αυταπάτες της εθνικής ενότητας, θα
προωθεί διαρκώς την εργατική χειραφέτηση
και θα στοχεύει στην καρδιά της
εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, τους
χώρους εργασίας.
Με μονόδρομο το συντονισμό της δράσης
μας μέσα από σωματεία, σχήματα, εργατικές
παρεμβάσεις, απεργιακές επιτροπές και
συνελεύσεις γειτονιών, που συναντιούνται
με τον κόσμο της ανεργίας, της επισφάλειας
και της εργασιακής περιπλάνησης το
εργατικό κίνημα σήμερα περισσότερο από
ποτέ θα πρέπει παράλληλα να απεγκλωβιστεί
από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, να
αρνηθεί την ιεραρχία, την γραφειοκρατία,
την ανάθεση, τον κοινοβουλευτισμό, τη
διαμεσολάβηση, που αποτελούν συνθήκες
που συντηρούν και αναπαράγουν την
καταπίεση που ασκείται στην κοινωνία.
Επίσης, απέναντι στις εργοδοσίες είναι
επιτακτικό να αντιπαρατάξουμε την
Απεργία, τους συλλογικούς ταξικούς μας
αγώνες, την εργατική αλληλεγγύη και
ενότητα πέρα από επίπλαστους διαχωρισμούς
και την άμεση διαχείριση των πραγμάτων.
Η
Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής
Πρωτοβουλίας Ροσινάντε συμμετέχει και
καλεί στην ταξική διαδήλωση στήριξης
του Καραβανιού Αγώνα και Αλληλεγγύης
την Πέμπτη 4 Ιουνίου, 7 μμ. ΕΡΑ Βόλου. Ο
ταξικός πόλεμος συνεχίζει ακάθεκτος
και δεν υποστέλλουμε τις σημαίες του
αγώνα μας για καμιά κυβέρνηση, για καμιά
ψευδαίσθηση «ανάσας» και κανένα ψίχουλο
«αξιοπρέπειας» που συνοδεύεται από την
αλλαγή των διαχειριστών μιας κυριαρχίας
που δολοφονεί καθημερινά εργάτες. Από
τους χώρους εργασίας και τα φοιτητικά
αμφιθέατρα μέχρι τους δρόμους και τις
πλατείες των γειτονιών και με όπλο μας
τον οριζόντιο και επαναστατικό
συνδικαλισμό θα οργανώσουμε τις
προϋποθέσεις για τη νίκη της τάξης μας.
